परवा रस्त्यात अचानक
शाळेतला मित्र पंचवीस वर्षांनी भेटला
भेटला कसला
होंडा अकॉर्ड मधे दिसला
आणि
पर्किंगला जागा कुठे!
म्हणुन उभ्या-उभ्या गाडीतूनच निसटला
भेट घडली जेव्हा शोधत होता तो
कुठच्यातरी मॉलचा पत्ता
हातातली दोन दप्तरं सांभाळत
आणि ओसंडणाऱ्या भाजीपेक्षा जास्त ओसंडून
जाणाऱ्या उत्साहात
मी म्हटलं
"इथेच माझं घर आहे
चल कि रे आत्ता"
मागच्या सिटवरच्या
असंख्य प्लास्टिकच्या पिशव्यांच्या खरेदीत
बसलं होतं एकच गोंडस बाळ
मी आपली कापडी पिशवी उगाचच लपवत म्हटलं
"अरे प्लास्टिकचा वापर टाळ"
बाळाच्या हातात आमच्या सोनुनी ठेवला
तिच्या हातातला खाऊ
पुढच्या सिटवरुन काढून घेतला कुणीतरी
मी विचार केला
काच खाली झाली कि ओळख होईलच
मग नावहि कळेल
आणि चेहराहि पाहू
"बाळ तुझं गोड आहे
दृष्ट काढ
नाव काय?
खाउ घे"
म्हणत मी बाळाला दिली
हातातली शम्भराची नोट
प्रश्न ऐकला का कळलंच नाही
उत्तर मिळालं नाही मात्र
डायव्हर्ट करत होती त्याला
अलर्ट बेल सारखी
लक्ष सगळं त्याचं घेत होता फक्त
त्याच्या हातातला
सम्संग गलाझी नोट
फोनवर बोलंतच
गाडी केली सुरु
माझा हालणारा हात
कदाचित मिररमधे असेल दिसला
आई हे काका आपल्याकडे कधी येणार
ते बाळ मला ताईच ना ग म्हणणार
या प्रश्नांचा
मला उगाचच व्हायला लागला जाच
जाणवलं
इतक्या वर्षात
आमच्यात दोघांच्या मधे
तयार झाली होती
एक ओपेक काच!
...भावना
