"सोशिक स्वभावाची एक मजा असते."… विकास
"मजा?"… हरीश
"नाही तर काय? काही लोकांना वाटतं, हा माणूस बावळट
आहे. काही लोकं त्याला मूर्ख समजतात. काहींना तो बिच्चारा वाटतो. तर काही लोकांना
वाटतं हा शेपूट घालणारा आहे. पण यातलं काहीच खरं नसतं. तो माणूस फक्त सोशिक असतो.
त्याला सगळं कळत असतं, समजत असतं पण तो
परिस्थिती सहन करतो. याचा अर्थ पचवतो, अक्सेप्ट करतो असंही नाही हं! फक्त सहन करतो. स्वभाव प्रत्येकाचा, वी ऑल आर जस्ट बायोलोजीकल मशिन्स!"… विकास
"बायोलोजीकल मशिन्स?"… हरीश
"हो, जसं घडवलंय तसं
वागतो. फक्त आपलं वायरिंग इतकं कॉम्पलीकेटेड आहे ना की आपल्या वागण्याचं
परम्युटेशन कॉम्बीनेशन शोधून त्याची प्रोबाबिलीटी काढणं आणि तीही दुसऱ्यांच्या
वागण्याच्या प्रोबाबिलीटी ला अनुसरून, हे अशक्य वाटतं."… विकास
"कुठचं पुस्तक वाचताय सध्या?"… हरीश
"स्टीफन हॉकिन्स"… विकास
"कसं जमतं रे तुला, इतक्या सगळ्या गोष्टी करायला? दिवसभर तर ऑफिस
मधेच जातो. तरीही हौस म्हणून इथे आमच्या ग्रुपला जॉईन केलंस आणि आता चक्क आमचा
मोस्ट वॉनटेड लेखक कम दिग्दर्शक झालास. आता तुझ्याशिवाय पानही हालत नाही
इथलं."… हरीश
"चला आता, मी झाडावर नंतर
चढतो, आधी आपण सगळ्यांनी
जमिनीवर येउया. प्रकाश कुठे आहे? विवेक आला नाही
अजून त्याला घेऊन? दोन आठवड्यावर
आली आहे प्रयोगाची तारीख आणि अजून ग्रीप बसत नाही आहे. गेले चार दिवस ओरडतो आहे
लास्ट सीनमध्ये फिलिंग ओता, पण उपड्या
घड्यावर पाणी. दुःख कसं काळजाला चीर पाडणारं हवं. तुम्ही म्हणजे नवीन कपडे जाउन
जुने घालायला दिल्यासारखे चेहरे करता."… विकास
चोट कभी दिलपे खाई होती तो समझते
के चोट देनेवालाही मरहम था I
हम तो अभी बस चोट संभाले हुए है
के उसका दिया हर एक निशान मोहब्बते रहम था I … विकास
"वाह वा वाह वा!! कोणाचा?"… हरीश
"काय कोणाचा? आत्ता आला तो
आतून! प्रकाश कुठे आहे?"… विकास
"पण विकास तुझ्या त्या चोट चं फिलिंग आता कसं येणार? प्रकाश तर आता प्रेमात पडलाय. पडलाय कसला
उडतोय!"… हरीश
(इतक्यात प्रकाशला
घेऊन विवेक येतो)
"बॉस, हा बघ प्रकाश.
लाटा मोजत बसला होता समुद्रावर. आणला पकडून. असा झापला आहे ना...आता येतं की नाही
बघ तुझं फिलिंग!"… विवेक
"चला रे, सुरुवात करू
या." … विकास
(नाटकाच्या
तालमीला सुरुवात होते. आज प्रकाश नाटकात पूर्ण उतरल्यासारखा परफेक्ट अभिनय करतो. )
(अजूनही नाटकातलं दुःखच
जगत असल्यासारखे भकास भाव प्रकाशच्या चेहऱ्यावर असतात.)
“काय सगळं ठीक ना? आयुष्यात आपल्या वाटेला आलेलं स्क्रिप्ट म्हणजे हातात आलेल्या चण्याच्या
पुडीच्या कागदावर खरडलेलं मटेरीअल असतं रे. कधी कधी ते नकोसं हि असतं पण म्हणून
त्यात चण्याचा काय दोष किव्वा चणेवाल्याचा? आणि त्या पुडीच्या
कागदाचाही नाही. करेक्ट?”...विकास
किसीने हमेभी सिर्फ एक पन्ना
समझकर मोड़ दिया I
लेकिन हमने तो उसी मुड़े हुए पन्नेकी नाव बना डाली I … विकास
"आत्ता सुचलं?"… हरीश
जिंदगी के गीले शिकवे तुम्हे क्या बताऊ ए मेरे दोस्त
तुमने अभी जिंदगी देखि ही कहा है I
हम तो बहुत आगे निकल चुके है सबके
बस एक रस्सी, एक नाव रखी हुई
वहा है I … विकास
"चला उद्या भेटू. टील देन बाय!!!" … विकास
हातातल्या चुरगळलेल्या चण्याच्या पुडीच्या कागदावरचं, काही तासांपूर्वीपर्यंत त्याच्याअसलेल्या प्रियाने दुसऱ्याच
कुणाला तरी लिहिलेलं प्रेमपत्र बघत प्रकाश
विचारात पडला...त्याचं प्रेम प्रियानी असं चुरगळलं होतं कि त्यांनीच स्वतः या
एका शुल्लक कागदावरून काही क्षणात तिच्याबद्दल
इतके टोकाचे विचार केले होते?...आणि हे सो- कॉल्ड स्क्रिप्ट त्याच्या वाटेला
आलं कसं?... शिवाय आपल्या खिशातल्या कागदावरच स्क्रिप्ट
स्वतःच लिहिल्यासारख, हा विकास बोलला कसं?... आणि हे विचार करता-करताच नकळत प्रकाशनी त्या कागदाची होडी केली...
...भावना
